Leren dromen met je ogen open...

 

Als kind werd ik op school gepest. Het heeft wel een tijdje geduurd, voordat ik kon zien dat ik daardoor heb geleerd om te dromen met mijn ogen open.  Buitengesloten zijn, maakt een hoop in je los. Naast verdriet, eenzaamheid en heel veel vragen vooral ook... 'leren verduren'. Leren leven met dat het allemaal niet perfect is. Leren zoeken naar manieren om het leuk te maken. En leren ervaren dat alles, ook het verdriet, steeds weer overgaat en dus tijdelijk is.

 

Onmogelijke ideeën bestaan niet

​

In situaties van schaarste kun je hoe dan ook altijd veelheid vinden. Dat is wat ik bovenal geleerd heb. In veel alleen zijn zag ik opeens hoeveel er eigenlijk om me heen te vinden was. Met hoeveel dingen ik 'een relatie aan kon gaan'. Met wie ik in mijn fantasie allemaal wel niet kon praten. En hoe ik zo tot ideeën kon komen, die in de ogen van 'de buitenwereld' onmogelijk zouden zijn. Voor mij waren ze dat niet. En daardoor werd mijn wereld van mogelijkheden heel erg groot.

​

De kunst van het vermenigvuldigen

​

Ik creëerde zo mijn eigen kaders. En kon daardoor zien dat 'kaders alleen maar kaders zijn'. Gedachtenstructuren, die je veranderen kunt. Gaat zeker niet altijd vanzelf, maar het kán wel. En zo is het mijn specialiteit geworden: leren veelheid vinden altijd & overal. Ik heb er ook mijn levenswerk van gemaakt. Samen met anderen, die dat willen, delen in kennis, kunde en ervaring. In de rijkheid daarvan, juist als die niet zomaar voor de hand ligt. Door dat te doen verrijk ik ook steeds weer mijn kaders. Alles zelf doen is optellen, samenwerken is vermenigvuldigen. Dan komen oplossingen naar je toe...

 

Meer weten over mijn 'achtergronden'? Kijk hier.